ابتدابابت سروشکل نیمه کاره وبلاگ جدیدم پوزش میخوام ، چون بتازگی استارتشو زدم وهنوز دارم روی جابجایی وب قدیمیم به اینجا کارمیکنم، خلاصه اینکه فعلا تا تکمیل و آماده سازی نهایی قالب وبلاگ مونده.
.
و اما چهارشنبه ای که گذشت روز کارگر بود!!!!
هر چقدر علامت تعجب بزارم جلوی این جمله بازم کمه ،
روز کارگر
روز قشری که بی ریا و به یقین ، مفهوم کلمه مظلومیت را بیان میکنه،
قشری که چندان فرصت آزادی ندارن تا به مثال اقشار دیگر حداقل تحسنی برای احقاق حقوق پایمال شده خویش داشته باشن!
قشری که امنیت شغلی را یک جوک گریه دار میبینه ، قشری که باید نردبان ترقی دیگران رو بسازه ، قشری که کسی براشون جشن نمی گیره ، قشری که نمیدونه از دیدن بچه هاش خوشحال باشه یا شرمنده، قشری که شبا اگه خوابش ببره کابوس تعدیل نیرو میبینه ، قشری که اختلاس نمیکنه ومجبوره برای زخمای زندگیش به هر دری بزنه و سخت تلاش کنه تا شاید یه وام هفت هشت ممیلیونی با بهره هیجده درصد گیرش بیاد و بعداز تلاش فراوان اونم در صورت توفیق کسب نوبت برای گرفتن وام تازه باید تلاشش رو بیشتر کنه تا چن تا ضامن معتبر گیر بیاره،
قشری که اگه جرات و فرصت اعتراض و اعتصاب پیدا کنه ، نتیجه ای جز تعدیل نیرو نصیبش نمیشه ، قشری که توان بوتیک رفتن نداره و آدرس مغازه های تاناکورا رو بلده ، قشری که تعطیلاتی اگه نصیبش بشه دست فروشی میکنه ، قشری که کمبود ویتامینن داره ،قشری که هر مریضی که داشته باشه خودش نسخه شو مینویسه و فقط استامینوفن تجویز میکنه ، قشری که برای خانواده ش همه وجود و جونش و عمرش رو فدا میکنه ولی بچه هاش کمبود محبت دارن، قشری که وقت انتخابات موقتا محبوب میشه ،قشری که شرکت در نماز جمعه و جماعت روی فیش حقوقیش تاثیر نداره، قشری که تمام خواسته هاش فقط حق و حقوقشه و نه بیشتر ، شاید تنها قشری که شعار نداره و فقط عمل میکنه، و یقینا در رونق ملی نیز همین قشر نقش اصلی رو ایفا میکنه ، قشری که سربلندی کشورش رو دوست داره و در همین جهت سخت تلاش میکنه ...
نوشتن این پست را در روزهای آتی ادامه خواهم داد.
